Og mannen han gjekk seg i veda skog
Hei fara i veda skog
Då sat der ei kråka i lunden og gol
Hei fara. Faltu riltu raltura
Mannen han tenkte med sjølve seg;
Hei fara med sjølve seg
Skal tru no den kråka vil drepa meg?
Hei fara. Faltu riltu raltura
Og mannen han spente sin boge for kne
Hei fara sin boge for kne
Så skaut han den kråka, så ho datt ned
Hei fara. Faltu riltu raltura
Så spente han føre dei folane ti;
Hei fara dei folane ti Men kråka ho sprengde alle di Hei fara. Faltu riltu raltura
Så flådde han kråka og lema ho sund
Hei fara og lema ho sund
Ho vog innpå seksten og tjue pund
Hei fara. Faltu riltu raltura
Av skinnet så gjorde han tolv par skor
Hei fara han tolv par skor
Det beste paret det gav han til mor
Hei fara. Faltu riltu raltura
Og kjøtet han salta i tunner og fat
Hei fara i tunner og fat
Og tunga han hadde til julemat
Hei fara. Faltu riltu raltura
Og munnen han brukte te mala korn
Og øyro han gjorde til tutar-horn
Av augo så gjorde han stoveglas
Og nakken han sette på kyrkja til stas
Og den som kje kråka han nytta så
Han er ikkje verd ei kråka å få
Faltu riltu raltura