(Marco Bakker met Willeke Alberti)




Ik vraag je te begrijpen

Wat ikzelf nooit snappen zal

Dit was het dus, ga nu maar

't Klinkt simpel, al met al

Ergens in de sterren

Ergens, ver in het heelal

Staat misschien waarom precies,

Wat zomaar op een dag

Begon voor jou en mij, niet langer duren mag



Ik pak gewoon de draad weer op

Al lukt dat niet meteen

Laat me maar, het went wel

Vertrouwd, opnieuw alleen

Toch zullen de dagen nooit meer

Zijn zoals voorheen

Iets in mij begrijpt maar niet

Hoe vreemd het soms kan gaan

Hoe een liefde, zo volmaakt, gewoon niet kon bestaan



Is dit alles wat ons rest?

Een herinnering en spijt

Dat, wat eeuwig en zo goed leek

Zal verdwijnen in de tijd

't Was te mooi om waar te zijn

Te breekbaar ben ik bang

De hemel binnen handbereik

Een seconde lang



Wat kan ik nog zeggen

Nu geen enk'le zin voldoet

Machteloos en radeloos

Voorbij, misschien voorgoed



't Was waarschijnlijk beter

Als ik jou nooit had ontmoet



Niets zal meer hetzelfde zijn

Omdat ik voortaan weet

Dat houden van zo mooi kan zijn, maar ook zo wreed



Is dit alles wat ons rest?

Een herinnering en spijt

Dat, wat eeuwig en zo goed leek

Zal verdwijnen in de tijd

't Was te mooi om waar te zijn

Te breekbaar ben ik bang

De hemel binnen handbereik

Een seconde lang

Comments