(Marco Bakker met Willeke Alberti)
Ik vraag je te begrijpen
Wat ikzelf nooit snappen zal
Dit was het dus, ga nu maar
't Klinkt simpel, al met al
Ergens in de sterren
Ergens, ver in het heelal
Staat misschien waarom precies,
Wat zomaar op een dag
Begon voor jou en mij, niet langer duren mag
Ik pak gewoon de draad weer op
Al lukt dat niet meteen
Laat me maar, het went wel
Vertrouwd, opnieuw alleen
Toch zullen de dagen nooit meer
Zijn zoals voorheen
Iets in mij begrijpt maar niet
Hoe vreemd het soms kan gaan
Hoe een liefde, zo volmaakt, gewoon niet kon bestaan
Is dit alles wat ons rest?
Een herinnering en spijt
Dat, wat eeuwig en zo goed leek
Zal verdwijnen in de tijd
't Was te mooi om waar te zijn
Te breekbaar ben ik bang
De hemel binnen handbereik
Een seconde lang
Wat kan ik nog zeggen
Nu geen enk'le zin voldoet
Machteloos en radeloos
Voorbij, misschien voorgoed
't Was waarschijnlijk beter
Als ik jou nooit had ontmoet
Niets zal meer hetzelfde zijn
Omdat ik voortaan weet
Dat houden van zo mooi kan zijn, maar ook zo wreed
Is dit alles wat ons rest?
Een herinnering en spijt
Dat, wat eeuwig en zo goed leek
Zal verdwijnen in de tijd
't Was te mooi om waar te zijn
Te breekbaar ben ik bang
De hemel binnen handbereik
Een seconde lang