1-2-3, en Pappnas, e Höötche,
’ne Jeck hät su jet immer dobei.
1-2-3, e Leed un e Tröötche,
beim Singe stonn mer all en der Reih’!
Dat hät de Welt noch nit jesinn,
dat steck vun klein an en
uns dren.
Nemmen et üvverall met hin,
e Stöck vun Kölle am Rhing.
Dat hät de Welt noch nit jesinn,
dat steck vun klein an en uns dren.
Wat och et Levve noch all bringk,
e Stöck vum Hätz bliev he am Rhing!