Из альбома: Jammo ja'
Tonino m'aspettava 
'ncopp''a lambretta rossa 
'na sigaretta le pazziava 'ncopp''o musso. 
										
E fuievemo 'nzieme 
a cercà jurnate nove 
e lassà 'o niente ca ce steva addò sta ancora. 
Tonino nun sapeva 
ca sott'a faccia eramo nire 
e quanno m'abbracciava 
teneva 'e braccia sincere. 
Tonino faticava, 
nun era stato maie creaturo 
e nun parlava maie d'ammore cu nisciuno. 
'Nu juorno se 'ncantaie 
'nnanz na vocca 'e fuoco, 
fuie chello fuoco 
c'ho stutaie a poco a poco. 
Tonino se beveva 
ogni buscia ca senteva, 
quanno perdeva 'o core 
se squagliava comm'a neve. 
E cantava cu mme 
na canzone d'ammore 
pe saglì e poi cadè 
pe tuccà l'illusione 
nun vuleva sapè 
cherè 'o tuorto o 'a ragione 
cancellava 'e pecchè 
e ce scriveva passione. 
Tonino se spusaie 
sotto 'na pioggia 'e ciure, 
dicette sì 
a chi se l'aveva già vennuto. 
E quanno se truvaie 
'nnanz 'e parole cchiù scure 
pigliaie 'o curaggio 
e se vuttaie 'ncuoll''a paura. 
Tonino nun sapeva 
(nun 'o sapeva) 
ca vita soia era breve, 
guardava cchiù luntano 
vedeva 'o sole pure 'a sera. 
E cantava cu mme 
na canzone d'ammore 
pe fuì e poi cadè 
pe tuccà l'illusione 
nun vuleva sapè 
cherè 'o tuorto o 'a ragione 
cancellava 'e pecchè 
e ce scriveva passione