Из альбома: W cieniu wielkiego dębu
Ciemność, mrok, złość i gniew
Nie mam już marzeń na tym świecie
Właśnie straciłem ostatnie
Nie pamiętam jakie było
Czego dotyczyło i czy była w nim miłość
Lecz wiem teraz jedno
Rzeczywistość z marzeń okradła mnie
A przecież miałem być
Panem swego losu
Tym co zawsze pierwszy tworzy
Mówi i nowe kierunki wyznacza
Symbolem przyszłości
Odkrywcą może lepszego świata
Ale przede wszystkim tym,
Który nie zmarnował swych ludzkich dni
Spadam w dół, bez pamięci
Poddaję się znów bez walki
Utracone marzenia
Umierają w każdym z nas
Giną bezpowrotnie jak esencja mego ja Lecz może kiedyś los da nam
Przeżyć jeszcze raz
Dzień w którym to Należało zmienić świat
Wiec proszę Cię wieczności
Uwolnij dusze mą
Pozwól wreszcie żyć, pozwól być
Niechaj błędne koło współczesności
Zatoczy krąg
I sen o wolności wypełni się!