onschuldig als het toen leek...
al die uren, ieder jaar...
het voelde als een laffe streek, we hoorden niet bij elkaar...
brieven schrijven het had geen zin...
er was immers toch geen begin...
ieder ging toch zo zijn eigen weg, maar luister wat ik zeg...
Refrein:
jij bent mijn Femme, mijn Femme Fatale...
kijk om je heen en spreek mijn taal...
te lang verblind, door mijn gevoel, dus ga nu recht af op je doel...
jij bent mijn Femme, mijn Femme Fatale, ik laat je nu echt nooit meer gaan, wat jij bij mij hebt losgemaakt, heeft het wachten gelukkig bestaan...
jaren gingen voorbij, mijn gedachten vaak bij jou...
de moet om jou te zeggen, een wonder van een vrouw...
nu weet jij, wat ik niet zag, de onschuld zat hem in je lach...
ieder ging zo zijn eigen weg, maar luister wat ik zeg...
Refrein:
jij bent mijn Femme, mijn Femme Fatale...
kijk om je heen en spreek mijn taal...
te lang verblind, door mijn gevoel, dus ga nu recht af op je doel...
jij bent mijn Femme, mijn Femme Fatale, ik laat je nu echt nooit meer gaan, wat jij bij mij hebt losgemaakt, heeft het wachten gelukkig bestaan...
: gitaarsolo :
Refrein:
jij bent mijn Femme, mijn Femme Fatale...
kijk om je heen en spreek mijn taal...
te lang verblind, door mijn gevoel, dus ga nu recht af op je doel...
jij bent mijn Femme, mijn Femme Fatale, ik laat je nu echt nooit meer gaan, wat jij bij mij hebt losgemaakt, heeft het wachten gelukkig bestaan...
Refrein:
jij bent mijn Femme, mijn Femme Fatale...
kijk om je heen en spreek mijn taal...
te lang verblind, door mijn gevoel, dus ga nu recht af op je doel...
jij bent mijn Femme, mijn Femme Fatale, ik laat je nu echt nooit meer gaan, wat jij bij mij hebt losgemaakt, heeft het wachten gelukkig bestaan...