Из альбома: Flua Pе Veggen
Me drog oss pе ryggen og gjord’kje det grann,
han Bшnna og meg og han Hansemann.
Graset va maigrшnt og himmelen blе
med bitte smе skyer sе knapt konne gе.
Det va sju, det va ni.
Nei, eg tror det va tri
fшr solе drakk to sе va grе.
Ei einaste skya fekk lov te е bli.
Me lеg der og svimte og sеg ’na, me tri.
Han Hansemann sa hu ligna pе Ba,
og Bшnna og meg sukka amen og ja.
Hu va lengting og sеr.
Me va tolv-tretten еr,
og me fabla om Ba samma ka.
Hu har krшller, sa Bшnna. Nai, leggar! Sa eg.
Nеr hu gеr e det nesten sе dansesteg.
Dei flottaste auer, du tenka deg kan.
Og daier! Me pusta i kor alle mann.
Men best sе det va
tok skyе og la
surt reggen pе land og pе strand.
Sе gjekk det mongfoldige vintrar og dar.
Hu Ba forsvant med ein stut av ein kar.
Hansemann daua, og Bшnnan blei gift.
Bara eg holle ut og gеr endе pе vift.
Men eg glшmm’ ikkje Ba
og den maidagen gla
dе me lеg og sеg syner pе skift.