Ik kijk een uurtje naar de klok
De wijzers gaan ontzettend vlug
Ze gaan jaren achteruit
Dus jij bent opeens terug
En alle fouten die we maakten
Nee, die maken we niet meer
Ik droom dat veel te vaak, Suzanne
Elke nacht droom ik het weer
En voor de kanker van Marianne
Vindt men op tijd een medicijn
En Jaap bedenkt zich dan
Laat zich niet vallen voor die trein
Ik denk het fel en bang en luid
De klok moet terug, moet achteruit
Ik kijk een uurtje naar de klok
De wijzers gaan onzettend vlug
Ze gaan jaren achteruit
En iedereen komt terug
Opeens staat daar m'n ome Frits
Die heel dreigend naar me zwijgt
Omdat hij, zoals je weet
Nog duizend gulden van me krijgt
Of je ziet opeens die vriend
Nogal verbeten voor je staan
Omdat jij het met zijn vrouw
Een keer of twintig hebt gedaan
Dan denk je fel en bang en luid
De klok moet terug, dus weer vooruit
Het is maar goed dat dat niet kan
De wijzers snellen voort en voort
Alles gaat maar door en door
De tijd, die wordt door niets gestoord
Wij restaureren vaak een pand
Behouden soms een oude brug
Maar Marianne, Jaap en Frits
Die komen nooit meer bij me terug
De huizen aan de Prinsengracht
Ze staan er vele eeuwen lang
Maar wij verdwijnen stuk voor stuk
De tijd die heeft ons in de tang
Maar weet je wat ik dan heel graag wil
De klok niet heen of terug maar stil
Zodat het prachtige moment
Die nacht in bed, die schaterlach
Dat gevoel dat nooit echt went
Dat dat wat langer blijven mag
Het heerlijke dronkemansdiner
Of het applaus straks aan het eind
Of die vakantie met z'n twee
Dat die niet zomaar verdwijnt
Maar even blijft, heel even blijft
Verdomme, u begrijpt me.