Kleine Jan had een konijntje, dat z'n beste vriendje was
Elke morgen, voor 't naar school gaan, sneed Jan voor z'n vriendje
gras
Als hij 's middags weer uit school kwam, riep Jan hard: "Ik ben er,
moe"
Verder had hij nergens tijd voor, Jan moest naar z'n vriendje toe
Uren speelden ze dan samen, kropen in 't bleekveld rond
Jantje speelde dierentemmer en 't konijn was leeuw of hond
't Was in 't laatste van december, dat Jan de schrik te pakken kreeg
Huilend zocht 'ie naar z'n vriendje, 't deurtje open, 't hokje leeg
Vruchteloos was al z'n zoeken, maar iets anders vond 'ie wel
Aan een spijker in 't schuurtje, hing daar een konijnenvel
Vader heeft toen voor drie kwartjes dat konijnenvel verkocht
Hij vond goed dat voor die kwartjes, Jan een ander jonkie zocht
"En nou moet je niet meer janken, 'k hou niet van gesaggerijn
Handjes vouwen, netjes danken, voor 't lekkere konijn"
Jantje heeft 't nooit vergeven, en al wordt 'ie nog zo oud
'k Ben bang dat 'ie z'n verd're leven pa en moe nooit meer vertrouwd
'k Ben bang dat 'ie z'n verd're leven pa en moe nooit meer vertrouwd