У крышталь зара вечаровая налівала нам
Белае віно і чырвонае роўна напалам
Ростанню было замучонае
Шкло крыштальнае.
Белае віно і чырвонае, развітальнае.
Прыпеў:
Белае віно і чырвонае – кожнаму сваё,
На тачонае-залачонае лёсу вастрыё.
А жыццё такое кароткае:
Знічкай прамільгне,
А віно такое салодкае, горкае на дне.
Дзве зары, зары, дзве крыштальныя,
Толькі ўспамінаць
Вечаровая і світальная разам не гараць.
Рассякае нас
На тачонае-залачонае лёсу вастрыё.
Белае віно і чырвонае - кожнаму сваё.
Прыпеў:
Белае віно і чырвонае – кожнаму сваё,
На тачонае-залачонае лёсу вастрыё.
А жыццё такое кароткае:
Знічкай прамільгне,
А віно такое салодкае, горкае на дне.
Белае віно і чырвонае – кожнаму сваё,
На тачонае-залачонае лёсу вастрыё.
А жыццё такое кароткае:
Знічкай прамільгне,
А віно такое салодкае, горкае на дне.
На тачонае-залачонае лёсу вастрыё,
Белае віно і чырвонае – кожнаму сваё.
На тачонае-залачонае лёсу вастрыё,
Белае віно і чырвонае – кожнаму сваё.
Белае віно і чырвонае – кожнаму сваё,
На тачонае-залачонае лёсу вастрыё.
А жыццё такое кароткае:
Знічкай прамільгне,
А віно такое салодкае, горкае на дне.
А-а-а яй кожнаму сваё
А-а-а яй лёсу вастрыё.
А жыццё такое кароткае:
Знічкай прамільгне, а віно такое салодкае,
Горкае на дне-е-е.